KALEIDOSCAPE MIDDEN-DELFLAND
Het gedicht 'Het Land in de Stad' (zie hieronder) is inspiratie voor het totaalkunstwerk 'KaleidoScape Midden-Delfland'. Het jurycommentaar 'Een caleidoscopisch beeld van vergezichten' was 'aangever' voor de vormrijm in dit kunstwerk. Flip van der Eijk, schrijver van het gedicht, werkt samen met Rob van Es, beeldend kunstenaar en Boudewijn Ruigrok componist. Rob maakt in zijn kenmerkende stijl sjabloondrukken bij de zes coupletten uit het gedicht. Met ieder een blik op de horizon van Midden-Delfland in een caleidoscoop van kleuren en vormen. Boudewijn maak zij compositie in zes delen met ritmische patronen die verschuiven als in een caleidoscoop. Zo worden de woorden en metrum van het gedicht, de kleuren en patronen van de sjabloondrukken en de wisselende ritmen en tonen in de muziek het caleidoscopisch verhaal van de horizon van Midden-Delfland. Een horizon die betekenis geeft aan de bijzondere relatie van stad en land. Midden-Delfland als Land in de Stad.
Het kunstwerk KaleidoSchape is op dit moment volop in ontwikkeling. Begin zomer 2024 zijn de eerste presentaties voor publiek te verwachten.
ODE AAN MIDDEN-DELFLAND
Kunstenaars, cultuurorganisaties, bewoners en bezoekers brenger een Ode aan Midden-Delfland. Deze ode is en gezamenlijk initiatief van deelnemers aan Cultuurplatform Midden-Delfland. Samen vertellen we de verhalen van het bijzondere landschap van Midden- Delfland. Er zijn van juni tot en met september ruim 50 activiteiten in en rond alle vier de kernen: Den Hoorn, Maasland, Schipluiden en 't Woudt. Wees welkom en beleef het landschap van Midden-Delfland!
.png/picture-200?_=18405176a78)
Klik hier voor meer informatie en het programma van Ode aan Midden-Delfland
EEN ODE UIT MAASSLUIS
Bij de voorbereidingen en het verzamelen van ideeën voor Ode aan Midden-Delfland, kwam ik deze 'ode uit Maassluis' tegen, van schrijver Maarten 't Hart. [….] Noordvliet en Zuidvliet lopen in noordoostelijke richting parallel aan elkaar. Wie op de Wip of boven aan de Steenen Trappen staat, kan de Vlieten aanschouwen tot aan de einder. Op beide plaatsen zie je een lang, recht waterlint dat eerst omsloten wordt door huizenrijen, en overkluisd wordt door twee bruggen. Verderop ontbreken de huizen, zodat het waterlint daar veel meer licht vangt. Daardoor lijkt dat lichte, door groene vlietlanden omgeven waterlint haast dichterbij dan het donkere gedeelte tussen de huizen, terwijl het bovendien lijkt alsof dat lint opstijgt naar de hemel, iets dat het oog en de ziel een ongekend gevoel van vrede en geborgenheid verschaft. Er is op aarde dan ook nauwelijks schoner aanblik. […]
Uit: Maarten 't Hart, De Steile Helling, 1988
ODE AAN MIDDEN-DELFLAND LAAT REDERIJKERSTRADITIE HERLEVEN
Als onderdeel van 'Ode aan Midden-Delfland' werd op 5 september 2021 een 'Rederijkersfestival' gehouden in de tuin van het voormalige Kasteel Keenenburg in Schipluiden. De Rederijkerkamers ontstonden in de zestiende eeuw in Nederland. Amateurdichters en voordrachtkunstenaars gingen zich toen organiseren in verenigingen. In Schipluiden werd in 1562 een rederijkerskamer gevormd met de naam Het Rosmareyn. De wijk Rozemarijn herinnert nog aan deze naam. Jongelieden kwamen in de wintermaanden bij elkaar om te dichten in herberg De Vergulde Valck. Men vermaakten elkaar en het publiek met gedichten en toneelspel. En hadden natuurlijk plezier aan de tap. In 1711 waren in Schipluiden de laatste rederijkersfeesten (Bron Historische Vereniging Oud-Schipluiden).
In 2019 en bij 'Ode aan Midden-Delfland' in 2021 herleeft die traditie. In een samenwerking van onder andere Stichting 'Beleving Kasteel Keenenburg' en José van Winden Tekstproducties was op 5 september - in de kasteeltuin - de presentatie van inzendingen van de schrijfwedstrijd Midden-Delfland. Van bijna 20 deelnemers droegen 8 hun inzending voor. Onderstaand het winnende gedicht. Citaat uit het juryrapport: 'Een gedicht als een caleidoscoop van vergezichten. [...] Het duidt omringende gebouwen treffend met 'trouwe wachters aan de horizon'. [...] Het gedicht, gecomponeerd op een landschapsfoto, zet ons gebied kernachtig neer. Met de titel ...'Het Land in de Stad''.
THE SCARS OF PROGRESS
René Jacobs versus J.H. Weissenbruch
In de popmuziek horen we regelmatig een nieuw nummer of re-mix op basis van een bestaande hit. Een bekend voorbeeld: Junkie XL versus Elvis Presley met 'A Little Less Conversation'. Beeldend kunstenaar René Jacobs maakt zijn re-mix – hij noemt ze Interventions – 'The Scars of Progress' op basis van een origineel schilderij, een polderlandschap met molen, van Weissenbruch. In dat landschap schildert Jacobs een spuuglelijk geluidsscherm langs een snelweg. Zijn protest tegen het verdwijnen van het landschap.
Jan Hendrik Weissenbruch (Den Haag 1024-1903) is een van de belangrijkste schilders uit de Haagse School. Een stroming van kunstenaars die furore maakten met stadsgezichten en vooral Hollandse landschappen. Zij schilderden hun landschappen niet uit hang naar het verleden. Maar waren juist op zoek naar waarheid. En schilderden ook de grote veranderingen die aan de gang waren. Zij hielden de kijker daarmee een spiegel voor. René Jacobs sluit daar met zijn 'bewerking' van het polderlandschap van Weissenbruch heel goed bij aan. Als groot fan van Weissenbruch heeft het hem wel maanden gekost om moed te verzamelen om met dit kunstwerk aan de slag te gaan. Op de vraag of hij het niet zonde vindt om een meesterwerk te vernietigen, reageert hij met: 'Waarom zouden we het erg vinden als een schilderij van een landschap vernietigd wordt, terwijl we het verdwijnen van het landschap bijna apatisch ondergaan.'
René Jacobs woont in Overschie en heeft zijn galerie en atelier 'ART Jacobs' in Delft. Hij ziet dagelijks de veranderingen in het landschap van Midden-Delfland. Zijn 'The Scars of Progress' roept vragen op. Wat is erger: verlies van de afbeelding of verlies van de realiteit? En hoe gaan we om met de grote veranderingen in ons landschap? Zijn ze noodzakelijk, kan het anders, hoe geven we ze vorm? Of laten ze ons onverschillig?
Kijk alleen maar naar de A4 met zijn schermen, hoogspanningskabel en grijze distributiedozen in de Harnaschpolder. De A4 moest ingepast in het landschap. Dat is deels gelukt, maar hij is er wel. De Harnaschpolder zou naar de maat van het landschap en met streekgebonden bedrijvigheid worden ontwikkeld. Die ambitie is zeker niet gelukt en is ten onder gegaan in grootschaligheid en financiële modellen. Het heeft duidelijk ontbroken aan een waardemodel waarin landschap, biodiversiteit, schoonheid en kwaliteit van leven betekenis hebben. Ons huidige en overheersende economisch model is gebaseerd op geld. Zaken die niet in geld zijn uit te drukken worden daarmee 'waardeloos'. En zo krijgen we het landschap dat we nu zien.
Blijkbaar moeten we op zoek naar een nieuwe waardetaal. Een taal waarin we wel betekenis kunnen geven aan bijvoorbeeld de kwaliteit en waarde van ons polderlandschap. Niet uit hang naar het verleden, maar als een manier om veranderingen vorm te geven en als waarborg voor een leefbare toekomst. René Jacobs houdt ons met zijn 'Scars of Progress' terecht een spiegel voor. Ik stel voor dat we meer kunstenaars, creatievelingen en dwarsdenkers de ruimte geven om samen de toekomst vorm te geven. Met een nieuwe waardetaal!
DE DAG WAS GOED....
Het laatste licht van de dag stuitert
over het gras en kleurt de polders goud.
Koeien duwen traag hun lange schaduw voort.
Ganzen trekken waaiers in de lucht,
op weg naar hun plek voor de nacht.
Het landschap komt tot rust.
De dag was goed.
Flip van der Eijk, 2020
LAND ART 'HUMAN MEMORY'
In een samenwerking van Land Art Delft en gemeente Midden-Delfland kreeg in 2017 de Japanse kunstenaar Kouji Ohno opdracht voor een landartproject met stad-land verbinding als thema. De kunstenaar heeft zich voor Land Art Midden-Delfland laten inspireren door de geschiedenis van het polderlandschap. De strijd tegen het water, de dijken en polders, het landschap en silhouetten in de mist. Kouji is verbaasd over de duizenden oude fietsen die uit grachten en vaarten worden opgedregd. Fietsen als een verborgen verhaal van de polder; ‘Human Memory’.
Hij laste oude fietsen tot een mensfiguur; monument voor het werk aan de polders. Naast de mensfiguur laat een tweede beeld de omtrek van dit figuur zien, als een silhouet in de mist. De twee beelden passen in elkaar en vormen samen een ‘gesloten vlak’. Een symbool voor de kades in de polders en de verbinding tussen stad en land. Van de twee beelden van het duo-kunstwerk ‘Human Memory’ staat de mensfiguur in de polder van Midden-Delfland. In het Kraaiennest in de Kralingerpolder, kijkt het beeld over de polders richting Delft. Het andere beeld – het silhouet - staat in de beeldentuin van Land Art Delft; als poort tussen stad en land.
De beelden staan samen symbool voor de verbinding stad-land. Een relatie die voor Midden-Delfland steeds meer zichtbaar en van waarde wordt. De polders in de Metropoolregio MRDH zijn als voedsellandschap en belevingslandschap een toegevoegde waarde voor de steden.
DE MAXIMA'S, CULTUUR UIT DE REGIO
De band De Maxima's is bekend in Den Hoorn en weide omtrek. Met hun vrolijke, aanstekelijke en vaak geëngageerde muziek zijn zij een kenmerkend fenomeen in de lokale cultuur. Hun liedjes gaan over de eigen omgeving, markante personen en gebeurtenissen. Als luis in de pels geven ze daarbij ongebreideld hun mening op dorpse zaken. Of zetten op respectvolle wijze 'dorpsfiguren' op een voetstuk. De Maxima's vertellen het verhaal van Midden-Dellfand, geworteld in het landschap van gras en glas. Om de 'social distance' in deze Corona-tijd wat draagbaar te maken hebben zij hun polderopera 'Land van Gras en Glas' op Youtube gedeeld. Geniet van dit satirische epos en leer de eigenwijze cultuur van de Midden-Delflanders kennen. Klik op de foto om de link naar de film te openen.
Leven op de Boerderij
Rob Keijzer (van de Maxima's) maakte een liefdevol portret van de broers Ammerlaan en hun werk in de moestuin. Een seizoen schoffelen en harken. Cittaslow-TV zoals het bedoeld is. De Maxima's - wie anders? - tekenden voor de titelsong.
Klik hier en kijk de titelsong.
MANSHOLT SPREEKT TOT DE VERBEELDING
Sicco Mansholt (1908-1995) is een markante figuur uit het na-oorlogse landbouwbeleid. Van ‘nooit meer honger’ en grootschalige landbouw via ‘Rapport van de Club van Rome’ en Petra Kelly naar natuurinclusief. Een figuur en thema’s die na 50 jaar nog steeds actueel zijn. Niet voor niets wordt Sicco Mansholt en in bijzonder zijn ommekeer in denken in de huidige milieu- en klimaatdiscussie regelmatig aangehaald.
Mansholt spreekt bij kunstenaars al langer tot de verbeelding. Zie de bestseller ‘De Graanrepubliek’ (1999) van Frank Westerman en het daarop gebaseerde theaterstuk ‘Mansholt’ door Toneelgroep Jan Vos. In 2015 onder andere gespeeld op Hoeve Biesland in Delfgauw. En in 2021 weer in reprise.
Laten we de verbeelding van de kunstenaars volgen en samen als burgers en boeren werken aan een nieuw ecologisch, sociaal en economisch duurzaam regionaal voedselsysteem. Volgers gezocht voor Voedsel, Omgeving, Landbouw en Gezondheid; VOLG. Laten we ook in Midden-Delfland meebouwen en het voortouw nemen voor een MansholtCampus en BurgerBoerderijen in onze regio; Denken en Doen, Inspiratie en Inspanning.
Column
Vreten voor de stad
Op 21 juni 2018 werd op Hoeve Bouwlust het Innovatie Evenement van InnovatieNetwerk Midden IN Delfland, MIND, gehouden. Thema van de dag: ‘Van Doek naar Werkelijkheid en Verbeelding!’
Jan Hartholt (adviseur agri-cultuur, oud inspirator van het Netwerk Platteland en oud directeur van Kasteel Groeneveld) opende de dag met een inspirerende inleiding over de verbinding tussen stad en land en tussen landbouw en cultuur. Aan de hand van kunst ging hij met de deelnemers op zoek naar de betekenis en inspiratie van historie, kunst en cultuur voor de toekomst van de landbouw. Het eerste schilderij dat Hartholt liet zien was een werk van de Groningse landschapschilder, boerenzoon Han Jansen (1931-1994): ‘Stad in Landschap’. Meer bekend onder de titel: ‘Vreten voor de Stad’.
%2C%20Vreten%20voor%20de%20Stad.jpg/picture-200?_=1643c8b75d0 "Han Jansen, Stad in Landschap")
Die titel onderstreept voor mij het bestaansrecht voor Midden-Delfland: voedselleverancier voor de stad. Ik moest daarbij ook terugdenken aan een eerdere gespreksavond van MIND, 31 mei, met de Herenboeren Rotterdam. Een initiatief van burgers die zelf de regie voor hun voedselproductie nemen. Belangrijke motivatie voor de Herenboeren is dat de keuze voor wat je eet, van grote invloed is op zaken als dierenwelzijn, milieu, natuur en landschap. Dit werd door een van de deelnemers treffend samengevat als: ‘Eten voor je Landschap’.
Samen met ‘Vreten voor de Stad’ zie ik een belangrijke wederkerigheid tussen stad en platteland. Een wederkerigheid die maakt dat deze twee niet zonder elkaar kunnen. ‘Vreten voor de Stad’ of ‘Stad in Landschap’. De kunstenaar heeft de wederkerigheid al in zijn beeldtaal gevangen.
LANDSCHAP B R E E D U I T
Van 24 november t/m 30 december 2019 was in Wold Art Delft de tentoonstelling LANDSCHAP B R E E D U I T te zien. Samengesteld door curator Jan Radersma, geven 19 verschillende kunstenaars hun kijk op het landschap, in verschillende technieken.
De tentoonstelling werd geopend door Jacob Fokkema, emeritus rector magnificus TU Delft. De waarde van natuur en de verantwoordelijkheid die wij daarin hebben, verwoordt hij treffend in de uitspraak:
"DE NATUUR IS MEER DAN HET DECOR VAN DE MENS. De natuur gaat de mens voor in duurzaamheid als het gaat om de balans tussen geven en nemen. Het is het sturende principe van haar evolutie. Een evolutie die nu de degens kruist met die van de mens. Het wordt de hoogste tijd dat wij in gezamenlijkheid optrekken."
Kunst is een krachtig en tot de verbeelding sprekend middel om hieraan betekenis te geven!' Zo ook op deze expositie.
Streekdichter Dirk den Hoed; Ode aan de Westlander
Jongkind schets komt tot leven bij Delflandrace
Op 14 en 15 september 2019 wordt de tiende editie gevaren van de Delflandrace. Als u op de Vlaardingsekade, ter hoogte van B&B Rechthuis Zouteveen, de wedstrijd volgt kunt u zomaar een schets van Jongkind tot leven zien komen. 'Van Doek naar Werkelijkheid' is hier wel heel letterlijk.
In de Delflandrace binden schippers en bemanning de strijd aan met hun zeilende Westlanders. De Westlander is het vrachtschip dat tot halverwege de vorige eeuw een belangrijke rol vervulde voor het vervoer in onze regio.
Jongkind leeft voort in de kunst van vandaag
Rond de 200ste verjaardag van kunstschilder en inspirator van de impressionisten, Johan Barthold Jongkind, schilderden hedendaagse kunstenaars op locaties waar Jongkind zijn eerste voetstappen zette in de kunst. Elementen uit Jongkinds werk zijn daar in terug te zien. Het eerste schildersfestival 'After Jongkind' is daarmee een feit. De resultaten gemaakt door kunstenaars met uiteenlopende visies en signatures zijn te bewonderen in de expositie 'Jongkind anno 2019' in Gallery RitsArt.
Jongkind terug in Midden-Delfland
Jongkind onderweg, is de titel van een kunstproject waarin aan de hand van de schilder Johan Berthold Jongkind (1819-1891) aandacht wordt gevraagd voor de historische Trekvaart Delft - Vlaardingen Maassluis. Op 2 juni, is het bronzen beeld onthuld van de schilder Jongkind, gemaakt door kunstenaar Rob Houdijk. Het beeld staat op de hoek van de Vlaardingsevaart en de Trekvliet of Noordvliet. De plek waar de routes naar Vlaardingen, Maassluis en Schipluiden/Delft samenkomen.
Jongkind groeide op in het landschap van Midden-Delfland. Hij woonde in zijn jeugd in Vlaardingen en Maassluis en volgde lessen aan de HaagseTeekenacademie. In die periode maakte hij veel schetsen, etsen en schilderijen van het landschap en in bijzonder langs de Trekvaart.
Onderdeel van 'Jongkind Onderweg' zijn onder andere de tentoonstelling 'Jongkind Onderweg, An Artist Born' in Museum Vlaardingen, Overzichtexpositie 'Vroege Schetsen van Jongkind' in Museum Maassluis en de Moonlight Masterclass (15/16 juni, Gallery RitsArt Maassluis) door Corrina Weinar. Voor meer informatie en het volledige programma zie jongkind.site.
Kippetjes voeren, Kippen zijn altijd aanwezig geweest en hadden een functie op de boerderij. Natuurlijk kippen voor de eieren, maar ook om van de etensrestjes te smullen en om in de grond te krabben, op zoek naar beestjes, zaden en kruiden. Lekker voor de kippen en goed voor het bodemleven. Zie het schilderij 'Kippetjes voeren' uit 1866 van Jacob Maris. Collectie Rijksmuseum Amsterdam.
Tegenwoordig zien we vaak alleen nog hobbykippen op de boerderij, zonder een echte functie in de kringloop. De kippenhouderij is verplaatst naar grootschalige en gespecialiseerde bedrijven.
Roel van Buuren van Boerderij Landlust in Maasland kiest op zijn biologische bedrijf bewust weer voor een actieve functie voor zijn kippen in de kringloop van het bedrijf. Zijn graaskippen gaan met de koeien het land in. Ze pikken allerlei insecten tussen het gras vandaan, ze klauwen het dode gras uit de grasmat en verspreiden de koeienmest. Ideale verzorgers van de grasmat!
Roel verbindt traditie aan innovatie. Voor de huisvesting heeft hij een mobiele kippenwagen die hij verrijdt naar de percelen waar de koeien hebben gegraasd. Vervolgens gaan de kippen aan het werk. En deze manier van kippen houden levert ook nog eens heel lekkere eieren op! Kunst met het verhaal van tradities levert inspiratie voor innovatie!
Ode aan de Boer, Schilders van De Haagse School trokken naar buiten en lieten zich inspireren door het landschap en de mensen die daar werkten. Zo schilderden zij een romantisch beeld van het landleven van de boer. Zie bijvoorbeeld Kalveren bij een trog (1863) van Willem Maris (1844-1910), Gemeentemuseum Den Haag.
Vandaag zijn die landschapsschilderijen van de Haagse School nog vaak bepalend voor het beeld dat we van natuur en boeren hebben. Maar klopt dat beeld nog met de werkelijkheid? Er is veel veranderd in de landbouw. De stedeling ziet de agrarische ondernemer als een grote, afstandelijke en gemechaniseerde speler of heeft juist nog het romantische beeld van een ouderwetse boer.
Er lijkt een grote afstand te zitten tussen stedelingen en boeren terwijl deze twee, juist in Midden-Delfland, dicht bij elkaar wonen. In ‘Dichtbij de Boer’ – een werkgroep van het Innovatienetwerk Midden IN Delfland – zitten trotse boeren die graag laten zien wat er precies gebeurt op hun erf, met hoeveel liefde ze boeren en waar ons voedsel vandaan komt. De Rotterdamse fotografe Marlissa Hilkmann ging op bezoek bij de boerderij van Maatschap Oosthoek en legde het hedendaagse melkproces vast. Wat in ieder geval niet is veranderd, is de liefde en passie van de boer voor zijn dieren en voor zijn werk.
DE NIEUWE NESCIO'S
‘Dat aardige wipbruggetje is ook al verdwenen. De weg is over het water heen geplempt. God zegene de verantwoordelijken. Het liefst een beetje hardhandig.’ Nescio, bij zijn verhaal Kortenhoef.
Kortgeleden kwam de prachtige biografie van Nescio door Lieneke Frerichs uit. Een mooie recensie is te lezen in de Volkskrant.
Dit bracht mij weer even terug bij de tentoonstelling in 1997/1998 ‘Het Nederland van Nescio’ in Kasteel Groeneveld in Baarn. Een tentoonstelling over de veranderingen in het Nederlandse landschap. Dit aan de hand van waarnemingen van Nescio, die hij noteerde in zijn literaire werk en (natuur) dagboeken. Veranderingen waar hij zich nogal eens druk over maakte, vooral over het verlies aan cultuur in dat landschap. Zie het citaat hierboven.
Nescio overleed in 1961. Gelukkig zijn er steeds nieuwe Nescio’s (zie hiernaast; The Scars of Progress van René Jacobs) die bezorgd zijn over verlies aan kwaliteit en cultuur in het landschap. Een ander lokaal voorbeeld is het protestlied 'Blokkendoos' van de Maxima's. Deze en andere kunstenaars - de nieuwe Nescio's - geven betekenis en commentaar en helpen ons kritisch te kijken. Zonder betekenis van het landschap en cultuur zijn we niet in staat daarover na te denken en kunnen we geen keuzes maken.
DE VELDLEEUWERIK EN ANDERE WEIDEVOGELS IN MIDDEN-DELFLAND
In het beroemde Verkade-album 'De Lente' (1906) schrijft Jac. P. Thijsse over de Veldleeuwerik: ”Hoog in de lucht zingen de [veld]leeuweriken, een half dozijn tegelijk. Telkens daalt er een neer of stijgt er een op en wie goed kijkt langs het korte voorjaarsgras tusschen de gele bloemen, kan nog menig kopkuifje zien rondwandelen, pikkend naar voedsel, zorgend voor het nest of vechtend met de buren.”
De Veldleeuwerik was ooit de meest verspreid voorkomende vogel in Nederland. Door de intensivering van de landbouw is veel cultuurgrond ongeschikt geworden als broedgebied en is de Veldleeuwerik een zeldzame verschijning. Ook in Midden-Delfland, maar we zien en horen hem hier gelukkig nog wel. Als ik de leeuwerik tegenkom, doet mij dat altijd denken aan mijn jeugd waarin ik met mijn vader met de veewagen de boer op ging. In de polder horen we samen de veldleeuwerik zingen. Mijn vader wijst naar boven. Steeds hoger klimt hij in de lucht en zing het hoogste lied. Blijft daar een moment zingend rondvliegen en duikt dan weer naar beneden. Zo bakent hij zijn territorium af.
In Midden-Delfland is er het 'Weidevogelpact', waarin boeren en organisaties samenwerken aan weidevogelbeheer. En sinds vorig jaar is er een eerste 'Weidevogel Kerngebied' in de Commandeurspolder bij Maasland. Met verschillende maatregelen wordt in de polders gezorgd voor voedsel en beschutting voor de vogels en hun de kuikens.
Weidevogels en Boeren leven in een wonderlijke symbiose. Maar het is wel een gevoelig evenwicht. Als burgers en consumenten hebben we daarbij volgens mij ook een verantwoordelijkheid, in wederkerigheid met de boer. Als we een hogere consumentenprijs voor de melk betalen, heeft de boer een hogere opbrengst. Daarmee kan de boer weidevogelbeheer onderdeel maken van zijn bedrijfsvoering en draagt de burger bij aan een goede weidevogelpopulatie. Laten we samen - boeren en burgers - zorgen dat de veldleeuwerik en alle andere weidevogels niet alleen maar nostalgie zijn, maar weer een krachtige populatie in Midden-Delfland kunnen opbouwen.
Naar boven ^
PUUUR MIDDEN-DELFLAND
PUUUR Midden-Delfland is hét platform voor ondernemers, gebiedsorganisaties en belanghebbenden uit de agrarische sector of met belangen en activiteiten op het gebied van natuur, toerisme, recreatie en horeca binnen het Bijzonder Provinciaal Landschap Midden-Delfland. De gebiedsmarketingorganisatie wordt door, voor en met ondernemers gerund. Met het bundelen van ideeën en initiatieven zet PUUUR Midden-Delfland de kwaliteiten van het unieke agrarische veenweidegebied Midden-Delfland op de kaart bij bewoners van de omringende steden. Klik op het logo voor de website van PUUUR Midden-Delfland.
Beleef Midden-Delfland, landschap van ‘koe in de wei, grutto in de lucht’. Het is het landschap waar trotse boeren dagelijks hun dieren verzorgen en het land bewerken. Dit open en groene landschap biedt rust en ruimte aan ca. 2 miljoen stedelijke bewoners uit de regio. U bent hier van harte welkom om te ontspannen, te recreëren, te overnachten, te vergaderen in het groen, te genieten van het erfgoed, de cultuur en de pittoreske dorpskernen. Dit alles gaat goed samen met het proeven van de heerlijke streekproducten die in Midden-Delfland gemaakt worden.
THE BIGGEST LITLE FARM
Bekijk opnieuw of voor het eerst de prachtige film ‘The Biggest Little Farm’. Klik op de filmposter voor meer informatie op de Nederlandse website. Leef mee met de hoofdpersonen John, Molly en hun hond Todd. Laat je verwonderen en inspireren door hoe zijn door trial and error, gezond verstand en verbazing een dood stuk land ombouwen tot een unieke boerderij met een bloeiend, zelfregulerend ecosysteem.
Besef dat wij als mensen onderdeel zijn van de natuur en ecosysteem; de aarde. Alles wat we doen beïnvloedt de gezondheid van dat ecosysteem en dus van onszelf. We ervaren als reactie op de Corona-maatregelen een enorme vitaliteit en veerkracht van de aarde. Lucht en water zijn schoner, er is minder lawaai. Het kan, als we samenwerken met de natuur in plaats van deze uit te putten. John en Molly geloven erin. Laten we - met hen als voorbeeld - leren van de natuur en van de ervaringen van nu dat de natuur zich kan herstellen. De aarde heeft blijkbaar toch nog het goede met ons voor. De uitdaging is aan ons om dat wederzijds te maken en houden!
VOEDSEL: GENIETEN EN GEZONDHEID
Voedsel was vroeger vooral 'leeftocht'. Het moest vullen en energie geven, veel en goedkoop. Gelukkig zien we een beweging naar een voedselcultuur van genieten en gezondheid. Chefkoks zijn even populair als popsterren en we verslinden kookboeken en kookprogramma's op TV. In de huidige Corona-crisis lijkt hamsteren een stapje terug naar 'veel'. Maar gelukkig zien we juist ook de tegenbeweging naar lokaal voedsel. We zien heel veel initiatieven rond 'Support your Locals'.
De serie ‘Stillevens uit Midden-Delfland’ vertelt het verhaal van de rijkdom van het voedselaanbod uit de eigen regio. Rijkdom die voedsel de waarde geeft van genieten en gezondheid. Recent is een stilleven toegevoegd met het vlees van de Delflandse Vleesmeesters en Boerderij Landlust. Eerlijk vlees van dubbeldoelkoeien. Deze koeien leverden heerlijke melk en zijn daarna afgemest met lekker weidegras. Dit vlees brengt het landschap op uw bord. U geniet dubbel; gezond vlees en een duurzaam landschap. Boeren en burgers werken zo samen aan een gezonde regionale voedselcultuur.
DE TOEKOMST VAN HET PLATTELAND
Op 20 februari 2020 gaat in het 'Guggenheim Museum' in New York de tentoonstelling 'Countryside, The Future' van start. In deze expositie onderzoekt architect Rem Koolhaas de grote veranderingen die de afgelopen decennia hebben plaatsgevonden op het platteland. Op zondag 16 februari was Koolhaas te gast in het VPRO programma BUITENHOF. Daar vertelde hij over het verlies aan stabiliteit van het platteland zoals dat hij in zijn onderzoek over de hele wereld constateert. Klik op de foto om het interview te zien.
Koolhaas pleit voor de noodzaak en herwaardering van het platteland. Juist ook in het belang van de stad! Een oproep ook voor Midden-Delfland, waar boeren onder druk staan van de steden, distributiecentra, wegen en al die andere inbreuken op de 'stabiliteit' van ons platteland. Laten we samen deze uitdaging en verantwoordelijkheid oppakken en als gebied onze waarde voor de stad waarmaken. Koppel traditie aan innovatie, boerenverstand aan grote denkers als Koolhaas!
OPROEP VOOR EEN NIEUWE WAARDETAAL
Geef betekenis aan PUUUR Midden-Delfland
Oproep aan schrijvers, dichters, beeldend kunstenaars, ontwerpers, creatievelingen en dwarsdenkers.
Iedere samenleving kent verhalen, mythen en tradities die betekenis geven aan onze waarden, aan wie we zijn, waar we vandaan komen, hoe we handelen, wat goed is, ....
Ook Midden-Delfland heeft zijn verhalen en tradities. Deze kunnen we gebruiken om de transitie en rol van Midden-Delfland als open ruimte en voedsellandschap voor de stad betekenis te geven en waar te maken. Dit doen we door met inwoners van Midden-Delfland en omwonenden uit de steden ons voedsel uit Midden-Delfland te kopen. Zo nemen we deel in de lokale kringloop en dragen we bij aan behoud en ontwikkeling van een duurzaam en waardevol landschap voor de huidige en voor volgende generaties. We zien een groeiende aandacht en zoektocht van mensen naar oorspronkelijkheid, duurzaamheid en gezond voedsel van dichtbij. Het momentum is goed..!
Vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw wordt onze economie en samenleving bepaald door het neo-liberalisme. Gericht op groei, rendement, vrijheid,... Dit heeft ons zeker vrijheid en groei gebracht. Maar de - economische - groei brengt ook veel nadelen en schade. En de - individuele - vrijheid betekent ook dat we los zijn geraakt van onze wortels en tradities. De financiële markt domineert en leidt steeds meer tot een onevenwichtige verdeling van inkomen, lusten en lasten. Niet alleen financieel, maar ook sociaal, emotioneel, cultureel en in klimaat, milieu en natuur. Ons economisch model is een financieel model en voldoet niet om waarde te geven aan mens en natuur.
In vorige eeuwen waren lokale samenlevingen gebaseerd op ‘gemeengoed’; burgerinitiatieven gebaseerd op samenwerken en delen. Denk aan woningcoöperaties, onderlinge waarborg maatschappijen, broodfondsen, volksspaarkassen. En al van eerder is de meent, als gezamenlijke landbouwgrond, een mooi voorbeeld van gemeengoed. Maar blijkbaar zijn wij de oorspronkelijke waarden van de verhalen achter al dit gemeengoed uit het oog verloren. We moeten op zoek naar een nieuwe taal om betekenis te geven aan de essentie van onze verhalen en tradities. Terug naar de oorsprong en eigenheid, terug naar de ‘pure’ betekenis. Laten we daarom de lancering van PUUUR Midden-Delfland als gebieds(ken)merk benutten om deze uitdaging aan te grijpen.
Fotograaf Fleur Halkema zag dit tafereel in Buytenhout Delft. Zij maakte heel attent de verbinding met de schoonheid van de 'Stier van Potter'. Wie goed kijkt, ziet de rijkdom van het Midden-Delflandse landschap. Zo geeft kunst taal en betekenis aan de waarden van Midden-Delfland. Dat is wat 'Van Doek naar Werkelijkheid en Verbeelding!' wil. Niet alleen met schilderkunst of fotografie. maar ook met poëzie, proza, beelden en installaties, muziek, theater, vormgeving of welke expressievorm dan ook. Ik doe een oproep om samen met schrijvers, dichters, beeldend kunstenaars, ontwerpers, creatievelingen en dwarsdenkers een nieuwe waardetaal te ontwikkelen en opnieuw inhoud te geven aan de PUUURe betekenis van de waarden van Midden-Delfland.
Reacties of bijdragen aan deze oproep zijn van harte welkom met een mailtje aan Arti Delflandiae. Serieuze en 'waardenvolle' bijdrage worden gepubliceerd op deze website. Op die manier ontwikkelt zich een gezamenlijke waardetaal.
Nieuwe Stillevens uit Midden-Delfland
Serie 'Stillevens uit Midden-Delfland', uitgebreid met nieuwe stillevens
Het najaar is het seizoen van de jacht en de druivenoogst. 'Stillevens uit Midden-Delfland' volgt de seizoenen met eerlijke producten, durzaam geoogst uit het landschap van Midden-Delfland. Prachtige tafeldruiven en gans uit de polder staan centraal in twee nieuwe stillevens.
Stillevens uit Midden-Delfland
Fotograaf Fleur Halkema maakte in samenwerking met ‘Van Doek naar Werkelijkheid en Verbeelding!’ een serie stillevens met producten uit Midden-Delfland.
Een mooie stijlgetrouwe maar eigentijdse verbeelding van wat Midden-Delfland aan voedselrijkdom voor de stad heeft te bieden. De stijl van de maaltijdstillevens uit de Gouden Eeuw verwijst ook naar de kunst en het erfgoed die Midden-Delfland rijk is. Kunst en erfgoed die het landschap verrijken tot een kwalitatief en bijzonder landschap voor bewoners en bezoekers. Welkom in Midden-Delfland en beleef ons voedsel en landschap voor de stad!
Stilleven uit Midden-Delfland, 2018, Styling en Fotografie: Fleur Halkema | Concept en productie: Van Doek naar Werkelijkheid en Verbeelding!
Jachtstilleven van Delftse meester, de in Delft geboren Willem van Aalst (1627 - na 1683) was een van de eerste schilders die zich specialiseerde op het jachtstilleven. Zijn Stilleven met Patrijzen (1671) is te zien in Het Mauritshuis Den Haag.
De jacht wordt tegenwoordig meer en meer geaccepteerd als instrument voor duurzaam wildbeheer. In de polders van Midden-Delfland heeft de WBE Delfland hierbij een belangrijke rol. In samenwerking met jagers, boeren en natuurorganisaties werken zij aan wildbeheer - niet alleen in de polders, maar ook in de stad. Wildbeheerders streven naar een zo groot mogelijke biodiversiteit en een verantwoorde wildstand. Zij doen dit middels biotoopverbetering en door het beheer van dierpopulaties. Een tweede belangrijk facet is het voorkomen van overmatige schade aan landbouwgewassen, andere diersoorten en verkeersveiligheid. De wildbeheerder oogst in het kader van faunabeheer tenslotte, waar mogelijk, op bescheiden wijze uit de overvloed van de natuur. Dit eerlijke en duurzame vlees verdient waardering en consumtpie om de kringloop van het landschap te sluiten. Daar is nog veel in te doen. Een mooie uitdaging voor koks, restaurants en detaillisten om lokaal wild en in bijzonder gans een gerespecteerde plek op ons bord te geven. Mooie recepten, tips voor bewaren en bereiding thuis en wild op de kaart in de lokale horeca leveren daaraan een bijdrage.
Het Maaltijdstilleven in de Gouden Eeuw, het maaltijdstilleven is als genrestuk ontstaan in de Gouden Eeuw. Dit type schilderijen werd vooral gemaakt om de rijkdom van de burgerij weer te geven. De schilderijen laten een grote gedetailleerdheid zien en daarmee het hoge niveau van de schilderkunst in die tijd. Het Mauritshuis in Den Haag bezit een uitgebreide collectie van stillevens. In Museum Prinsenhof Delftzijn enkele stillevens van Delftse meesters te zien. Een bezoek aan deze musea in combinatie met een bezoek aan Midden-Delfland laat u ervaren dat deze regio ook vandaag een grote rijkdom aan voedsel te bieden heeft.
De Gouden Eeuw, 2019 staat in het teken van de Gouden Eeuw. In het kader van Delft & De Gouden Eeuw presenteert Museum Prinsenhof dat jaar een overzichtstentoonstelling van de schilder Pieter de Hooch. Veel andere partijen in de stad spelen op dit thema in met een breed stadsprogramma. Ook voor Midden-Delfland zijn er zeker aanknopingspunten om bij dit stadsprogramma aan te sluiten. 'Stilleven uit Midden-Delfland is een inspirerende aanzet. Een mooie vorm van stad-land verbinding.
Fietroute Land Art Midden-Delfland, inspiratie voor innovaties in stad-land-verbinding. Beleef deze creatieve verbinding op de fiets (download hieronder de route).
Dit is Cas | Vintage fotografie van Cas Oorthys, te zien in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam. Een prachtige overzichtstentoonstelling uit het archief van Cas Oorthuys, met foto's van de wederopbouw van Rotterdam en Nederland, foto's van de stad en het platteland.
https://www.nederlandsfotomuseum.nl/tentoonstelling/dit-is-cas/
Ook te zien De Mix: Nederlandse fotografen toen & nu. Met weer te zien De Koe, foto's van Cas Oorthuys en Hans van der Meer. Foto’s van deze expositie waren eerder ook te zien bij World Art Centre in Midden-Delfland. https://www.nederlandsfotomuseum.nl/tentoonstelling/de-mix/
De Koe - Het moet anders, Zaterdag 30 mei 2018 opende in het Stedelijk Museum Alkmaar de expositie ‘De Koe, het grazen voorbij’. Foto’s, films en verhalen van de hedendaagse fotograaf Hans van der Meer. Bij de expositie was ook de presentatie van zijn boek ‘Het moet anders’. Eerlijke verhalen over de nieuwe werkelijkheid van de veehouderij. Hans van der Meer doet dat vooral vragend. De kijker wordt meegenomen in deze vragen. Zonder oordeel, roept de fotograaf op tot nadenken over ‘het moet anders’. Op de binnenkant van de omslag stelt Van der Meer met een toevoeging bij de titel: ‘Het moet anders, het kan anders, maar hoe?
Na het lezen en bekijken van het boek is voor mij duidelijk dat ‘Het moet anders’ net zo goed geldt voor burgers en consumenten als voor boeren. De verhalen in het boek - veel foto’s, columns en interviews met boeren - bieden interessante en inspirerende beschouwingen bij de dialoog tussen burgers en boeren over deze gezamenlijke uitdaging. Zie: https://stedelijkmuseumalkmaar.nl/nu-te-zien/tijdelijke-tentoonstellingen/de-koe De tentoonstelling was te zien tot 28 oktober 2018.
